یک روزی آخوند مرتجعی بنام طالقانی پدر خوانده ی تروریست های اسلامی مجاهدین، اظهار لحیه کرده بود که چرا نباید یک رفتگر و عابر پیاده رئیس جمهور شود؟
و دیدم که امروز چاقو کشان میدان بار و لمپن های اسلامی در هر رنگش، هم به اصطلاح رئیس جمهور شدند و هم نمایندگان مجلس و روسای قوای مملکت
هر چند خودش مرد و ندید اما ما دیدیم و می بینیم چگونه این لات و لمپن ها و امت شده های ضد ایرانی، کشور را به پرتگاه نابودی کشاندند، ایرانیان را در هر خانواده ای داغدار کردند، فقر را در جای جای ایرانزمین کاشتند و ملت با ابروی ایرانزمین را در چشم جهانیان خوار و تروریست جلوه دادند
و می بینیم شش لمپن اسلامی چه آخوند و چه مکلا، امروز برای تصاحب صندلی ریاست بر امت گوسپند خیز برداشته انتد
به عبارت دیگر آنچه در مرداب حکومت اسلامی می روید، فقط آخوندهای مرتجعی چون طالقانی و خمینی و و و و جاهلان چاقو کش و لمپن بسیجی و سپاهی است
یادم می اید وقتی پزشکان کشور در همان اوایل قدرت گرفتن این جانیان اسلامی، از کشور فرار می کردند، خمینی ابله گفته بود اشکالی ندارد
طلبه ها را می فرستیم که در مدت شش ما پزشک بشوند
باید به طالقانی ها و مرتجعان اسلامی گفت، هر یک از ماها در جامعه توانی داریم و تحصیلاتی
قرار نیست آنکس را که به هر دلیل شایستگی مدیریت را ندارند، در جای مدیر گذاشت
اگر چنین شود، آن جامعه می شود
گئو بَره مسجد
یعنی هر گاوی وقتی وارد می شود، فکر می کند طویله است و باید در آنجا کثافت کند
و امروز آخوندهای اسلامی و چاقو کشان اسلامی، گاو هایی هستند که فقط خراب کردن و کثیف کردن بلد هستند نه آباد کردن و تمیز کردن
آخر آمده است که روزی آخوندی به یک راننده اتوبوس گفته بود، شما که همیشه در جاده رانندگی می کنید و کم به خانه می روید، از کجا می فهمید که اگر همسرتان باردار شد، بچه ی شما است؟
راننده اتوبوس گفت پاسختان خیلی ساده است
اگر بچه شبیه خودمان بود که معلوم است بچه ما است
اما اگر شبیه ما نبود می فرستیم حوزه علیمه آخوندها
و دردا که امروز کشور ایران و ملت شریف ایران در دست این بی همه کسان و ضد ایرانیان و ضد کشور ایران اسیر شده اند و ساز مانها و احراب کمونیستی برای نشاندن این تبه کاران و ابله هان بر دوششان از هم سبفت می گیرند. زیرا خود تبه کار و ضد ایرتن هستند
ای تفو بر شما ایرانی نمای ضد ایرانی تفو
تصویر همراه این نوشته گویای همه چیز است
یعنی نخست وزیری که گل ارکیده به سینه می زد و با عطر دل انگیز و پیپ روشنفکری ظاهر می شد
جایش را چاقو کشان و قدارن به دستان تروریست، پر کردند
احمد پناهنده
چهارده ماه می دو هزار و هفده، برلین
چهارده ماه می دو هزار و هفده، برلین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر