این سالها همیشه با خود می اندیشیدم و می اندیشم که چگونه است جریانی که با حمله ی تروریستی به پاسگاهی در یکی از توابع لاهیجان که به قصد کشتن ژاندارم، مصادره ی سلاح، خونریزی و خشنونت بود و سپس گانگستریسم را در ایران رواج داد، امروز آن حرکت آدمکشی و ضد انسانی و نا امن کننده ی میحط اجتماعی را به عنوان تولد جشن می گیرند.
جریانی که با خواندن سرگذشت تبهکارانی چون چه گوآرا، کاسترو و مشتی از این آدمکشان حرفه ای محیط درس و دانشگاه را که با جانفشانی و مرارت بی دریغ ایراندوستان برای آینده ی بهتر ِ ملت ایران ساخته شده بود، رها کردند و چون آدمکشان حرفه ای و دزدان سر گردنه سلاح بدست گرفتند و پاسبان و ژاندارم کشتند تا با برهم زدن امنیت بی همتای اجتماعی و رفاه همگانی، دیو خفته و به اندرون تاریک خانه ی زمان فرو رفته را بیدار کنند و در جای جای ایران بر گرده ی ملت ایران بنشانند تا تبهکاری خود را اینبار در ابعاد ضد ایرانی و حمایت بی دریغشان از این دیو بیدار شده ی اسلامی و ضد انسانی ادامه دهند.
جریانی که اغلب افراد باقی مانده شان به عبث ادعا می کنند از آن تررویسم ِ کور عبور کرده اند اما بدون هیچگونه ناراحتی وجدانی و یا پاسخگویی به نسل امروز و فردا و تاریخ، این تولد نا مبارک را جشن می گیرند.
اگر تروریسم بد است که هست و باید در همه ی شرایط، عمل تروریستی را محکوم کرد، که باز اغلب دیده می شود همین میراث دارن ِ تروریسم دیروزی، حرکت های تروریستی را در حکومت اسلامی اینجا و آنجا محکوم می کنند، اما پرسش این است که این جماعت چرا عملکرد تروریستی خود و دوستانشان را در دیروز محکوم نمی کنند که هیچ حتا آن عمل انسان کش و زندگی سوز شهروندان ایران را جشن می گیرند؟
پرسش این است که بر چه اصول و مبنایی، حرکت تروریستی را رد می کنند اما هنوز مزورانه نام " فدایی " را یدک می کشند که هیچ حتا تولد ترور و تروریست را جشن می گیرند؟
پرسش این است که چگونه این جماعت حرکت تروریستی را در حکومت اسلامی محکوم می کنند اما همین حرکت ویران کننده ی زندگی و جان ایرانی را در نظام گذشته، حرکت انقلابی و حماسی برای رهایی ارزیابی می کنند؟
آیا حق نداریم با این پیشینه و عملکرد مزورانه و ایران بر باده ده ِ این جماعت آنها را یک " جریان تبهکار " نام بدهیم و چنین جشنی را " تولد یک جریان تبهکار " بنامیم؟
برتولت برشت می گوید:
«آن‌که حقیقت را نمی‌داند نادان است، آن‌که حقیقت را می‌داند ولی انکار می‌کند تبهکار است.»
آیا این عبارت پر معنای برشت شامل حال و عملکرد این جماعت نمی شود؟
و شگفتا که امروز بی بی سی دایه ی مهربانتر از مادر شده و برای تروریست های ایران اشک تمساح می ریزد.
به هوش باشیم که مبادا دوباره با چنین تبلیغات به غایت ضد ایرانی بار دیگر جوانان ما را خام کنند و به دام آدمکشان دیروزی و همکاران امروزی حکومت اسلامی بکشانند.
باید به بی بی سی و همه ی خدمه های آن بنگاه سخن پراکنی گفت که اگر ترور و تروریسم ِمعمر القذافی در دهه های گذشته محکوم است، چرا برای تروریست های ایران جشن بزرگداشت چهل سالگی در قالب بررسی حرکت چریکی در ایران می گیرند؟
چرا این جریان و عملکردهای ویرانگر و زندگی سوز ِ شهروندان ایرانی و بویژه ترور کردن پاسبان و ژاندارم و افسر و تیمسار و سرآمدان نظام پادشاهی را محکوم نمی کنند؟
و باید به آنها گفت که ما هیچگاه آن کینه ی دولت فخیمه ی انگلیس، علیه نظام پادشاهی را فراموش نمی کنیم که در هنگامه ی سالهای منتهی به بهمن سال 57 توسط همین بنگاه خبری شما، آتش بیار ویرانی ایران شدند.
عمل ویرانسازی که امروز علیه مصر و تلاش در جهت به قدرت رساندن اخوان المسلمین انجام می دهید.
در پایان مایل هستم به همه ی افراد این جماعت که در درونشان آن عمل جنایتکارانه ی تروریستی دیروزشان را صادقانه محکوم کردند، صف خودشان را از این جریان تبهکار جدا کنند و به ایران و ایرانی گره بخورند و سازمان یا حزبی تشکیل دهند که سرفرازی ایران و ایرانی، سر لوحه ی برنامه شان باشد و از خشونت در هر شکلی پرهیز کنند و در شکل مدرن امروزی، یک مبارزه ی سیاسی را همراه با دیالوگ، در جهت متحد کردن همه ی نیروها علیه حکومت اسلامی پی بگیرند.
چنین باد
a_panahan@yahoo.de
www.apanahan.blogspot.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر