مصاحبه ی ایران گلوبال با احمد پناهنده در باره ی مسئله ی ملی - قومی

آگاهی:
این مصاحبه با سامانه ی ایران گلوبال به مدیریت کیانوش توکلی تنظیم شده است که پس از انتشار در همان سامانه و سامانه ی فرهنگ گفتگو اینک برای علاقه مندان بیشتر در وبلاگ احمد پناهنده منتشر می شود.
لینک این مصاحبه با سامانه ی ایران گلوبال را می توانید در انتهای همین مصاحبه مشاهد کنید.
مصاحبه کننده: کیانوش توکلی

1- بنظر شما ،آیا در ایران مشکل تبعیض ملی _ فرهنگی وجود دارد؟ و یا به عبارتی دیگر، آیا ما مشکلی بنام مسئله ملی _ قومی و اتنیکی _ فرهنگی در ایران داریم؟ اگر آری چگونه و اگر خیر چرا؟

خیر اگر هم تبعیضی باشد تبعیض علیه تمامی ملت ایران است که در جای جای وطن به زننده ترین شکلی اجرا می شود.
چنین پرسشی از نظر فنی و همچنین از نظر یکپارچگی ایران اشکال دارد. اشکالش این است که شما با این نیت و فرض پرسش را آغاز کردید که از قبل پذیرفته اید که در ایران ملیت های مختلفی زندگی می کنند.
و چون از نظر شما ایران چند ملیتی است بنا براین با این قصد می خواهید با چنین پرسشی اذهان مردم را به سمت دلخواهتان بکشانید تا نتیجه ی مطلوب را بگیرید.
حال اینکه ایران یک کشور و یک ملت است. یعنی همین اقوام متشکله ی ملت ایران در تمامیتش در درازنای تاریخ شکل گیری اش کنار هم زندگی کردند و در شادی و اشک ریختن، پیروزی و شکست با هم چون تنی واحد شریک بودند و هستند.
ما نباید از روی جهل و مطالعه نکردن تاریخ و یا به قصد بر هم زدن یکپارچگی ایران دنبال ناکسانی سینه بزنیم که یک ایران یکپارچه را خاری در چشمان می پندارند و یا چون کرکسان خون آشام منتظر لحظاتی هستند که پای بیگانه به کشور ایران باز شود و یا منتظر لحظه ای بنشینند که به هر شکلی حکومت مرکزی تضیف شود، آنوقت به جای حفظ ایران در تمامیتش از تن زخمی ایران تکه ی جدایی، جدا کنند.
وگرنه این ناکسان به ظاهر ایرانی برای کسب حقوق ملت ایران که متشکل از اقوام رنگارنگ است، از برکه ی متعفن تنیده به دور خود در گوشه ها و یا در خاک بیگانه و همکاری با آنها بیرون می آمدند و به جنبش سراسری می پیوستند نه اینکه آنجا برای تضعیف جنبش و با دست گشاده ی همکاری مالی بیگانه قصد آن را داشته باشند که مهمل گویی و ملت سازی را در ذهن و ضمیر خود قرقره کنند و بعد برای مقاصد شوم خود که همانا تکه پاره کردن کشور یکپارچه ایران است، در کمین بنشینند.
پس با این توضیح حالا می توانم بگویم که طرح چنین پرسشی غلط است و به عبارت دیگر باید گفت که صورت مسئله غلط است و چون صورت مسئله غلط است، پس هر پاسخی که از آن بیرون بیاید، غلط است.
به همین دلیل من در آغاز بنای سخنم را گذاشتم روی ملت ایران نه" ملیت های ایران".
زیرا بر این باورم که ایران فقط یک کشور است و یک ملت.
حال اگر بخواهیم با این دیدگاه به پرسش شما پاسخ بگویم، باید گفت آری تبعیض وجود دارد نه آن تبعیضی که شما مایل هستید بشنوید بلکه تبعیض در سراسر ایران و حتا می شود گفت روی تک تک ایرانیان با هر مسلک و مرام این تبعیض اعمال می شود.
و دامنه ی این تبعیض به قدری گسترده است که حتا آتشش دامن خودی های دیروز و یاران صدیق همین " انقلاب شکوهمند اسلامی " را گرفته است.
در زمینه فرهنگ که موسیقی هم شاملش می شود، تبعیض بیداد می کند. یعنی این حکومت حتا جلوی شادی و شادمانی مردم را مسدود کرده است.
کافی است در این باره به جشن های سالار و شادمانی گستری چون نوروز و سوری . سده و مهرگان و شب چله بنگریم تا ابعاد این تبعیض با همه ی  بیدادش با پوست و گوشت لمس شود.
حال که از تبعیض سخن به میان آمد دریغم آمد از تبعیض علیه زنان شیردلمان سخنی نگویم.
همین حجاب اجباری و از نظر قانونی زن را نصف مرد ارزیابی کردن و اینکه زن از این حق محروم است که قاضی بشود، تبعیض دردناکی است که نه تنها زنان بلکه مردان هم در جگر خون می گریند.

2- آیا در صودت حاکم شدن یک حکومت دموکراتیک در ایران فردا و برقراری حقوق شهروندی در کشور مشکلات اتینکی – ملی ما قابل حل هستند؟ اگر پاسختان منفی است چرا؟

در پاسخ پرسش اول گفته شد که از نظر من ما در کشور ایران چنین مشکلی نداریم زیرا ایران یک کشور و یک ملت است و اگر هم اینجا و آنجا کسانی پیدا می شوند که با ملت سازی به این مهملات دامن می زنند نباید آنها را جدی گرفت. چون این جماعت به دنبال پدران جدایی طلبشان در همان فردای انقلاب بلشویکی روسیه همین موضوع را در شرایط بحرانی هر بار با کمک بیگانگان در ایران یکپارچه آزمودند و سپس سیلی محکمی از ملت ایران خوردند. اینبار هم می توانند با چنین پیش فرض های ضد استقلال، ضد چهار چوب ارضی و یا ضد یکپارچگی کشور ایران بخت خود را بیازمایند تا یکبار دیگر بور شوند.
اما اینکه اگر در ایران فردا حکومت دموکراتیک برقرار شود، مشکل تبعیض همانطوری که در پاسخ پرسش اول آمد، از بین می رود یا نه باید بگویم خیر
زیرا تا بستر سازی فرهنگی در سراسر ایران ایجاد نشود و مردم به تدریج از تاریخ خود آگاه نشوند، تبعیض وجود خواهد داشت اما به تدریج کمتر می شود.

3- آیا تقسیمات کشوری بر اساس اقوام و مناطق اتنیکی و همچنین تدریس زبان مادری در مدارس کشور، می‌تواند قدمی در جهت حل مشکلات ملی_ قومی در ایران باشد؟

وقتی من بر این باورم که ایران یک کشور و یک ملت است چنین پرسشی برایم قابل اعتنا نیست.
در مورد زبان باید بگویم که زبان رسمی و یا زبان مشترک ملت ایران پارسی است و باید هم باشد و هیچ چون و چرایی و یا اینکه رفراندم برگزار کنیم که این زبان را با زبان دیگر عوض کنیم، بر نمی دارد.
اما زبانهای اقوام ایران را می شود در کلاس های خصوصی و در کانون خانواده آموخت و تکلم کرد.
اما نه اینکه در مدرسه همین زبانها تدریس شود اگر چنین شود ممکن است در یک مدرسه چند زبان تدریس شود که اقوام گوناگون با زبانهای مختلف در آن مدرسه درس می خوانند  و این از محالات است.
و این در حالی است که در مدرسه باید زبان خارجی را هم یاد بگیرند. بنابراین تدریس زبان مادری در مدرسه، هیچ کمکی به حل مشکلات نمی کند بلکه بر مشکلات می افزاید.

4- نظرتان در باره ی جریانات هویت طلبی آذربایجان و جنبش کردان، بلوچها، عرب ها، ترکمن ها چیست؟

من اساسن در سراسر ایران برای چنین جریاناتی هیچ اهمیت قائل نیستم تا بخواهم قلمم را با نام آنها آلوده کنم.
این جریانات زوزهایی هستند درشب که با صدایی فرار می کنند.
یعنی هیچ ریشه ای بین ملت ایران ندارند و همگی در دامان بیگانه ارتزاق می کنند و بارکش بی مقدار بیگانگان هستند. در حالی که آذریها، کردها، بلوچها، عرب  ها و ترکمن ها چون سایر اقوام دیگر ایرانی چون تنی واحد همواره کنارهم زندگی کردند و با این جریانات بیگانه هستند.

5- به نظر شما چه رابطه‌ای می تواند میان جنبش سبز و جنبش های اتنیکی در سراسر ایران به وجود آید؟

این جریانات اگر خودشان را ایرانی می دانند باید بدون هیچ پیش شرطی سلاح های خودشان را زمین بگذراند، از ترور و آدمکشی دست بکشند، فکر تجزیه ایران را از سرشان بدر کنند و برای زمین زدن حکومت اسلامی از برکه ی متعفن بیرون بیایند و به دریای جنبش سبز ملت ایران نه جنبش راه سبز امید بپوندند. آنوقت است که می توانند اعتماد ملت ایران را به خودشان جلب کنند و برای آینده ایران و برای ملت ایران کوشا باشند وگرنه در برکه ماندن هیچ کمکی به آنها نمی کند بلکه فضای زلال آسمان ایرانزمین را از بوی خودشان می آلایند.

6- نظر شما ئر باره ی سیستم فدرال چیست؟ آیا سیستم فدرال تضمینی برای تمامیت ارضی ایران فردا است و یا منجر به تجزیه کشور خواهد شد؟

سیستم فدرال سیستمی است که با وصل کردن تکه پارهای متفرق در یک کشور، یک سیستم حکومتی واحد تشکیل می دهند.
البته به سیتمی هم گفته می شود که با جمع شدن چند کشور یا چند ملت یک حکومت واحد تشکیل می دهند که به شکل فدراتیو اجرا می شود. مثل کشور آلمان که با جمع شدن تکه پاره های خان نشین متفرق، یک کشور واحد با سیستم فدرال تشکیل داداند.
آمریکا هم نمونه ای از این اتحاد تکه پاره ها است و . . . کشورهایی از این دست.
اما ما در ایران با این مشکل مواجه نیستیم که بخواهیم سیستم فدرال تشکیل دهیم. زیرا ایران کشوری است واحد و یکپارچه. بنابراین برای تشکیل چنین سیستمی اول باید ایران را تکه پاره کنیم و سپس تحت عنوان سیستم فدرال این تکه پاره ها را به هم وصل کنیم.
پس با این توضیح نتیجه می گیریم که اگر بخواهد سیستم فدرال در ایران شکل بگیرد،ابتدا باید کشور ایران را تجزیه کرد و سپس آنها را تحت نام سیستم فدرال به هم نزدیک کرد.
پر واضح است کسانی که امروز سیستم فدرال را برای ایران پیشنهاد می کنند، بی گفتگو برای تجزیه ی ایران دندان طمع تیز کردند. یعنی فردا همین فدرال با چرخش قلمی به تجزیه رنگ می بازد.
نمونه اش در همین عراق، حکومت اقلیم کردستان است که پرچم خود را بر بام مقر فرماندهی شان به اهتزاز در آوردند و یک حکومت در حکومت عراق تشکیل دادند و می روند به مرور ازعراق جدا شوند.
پس به نظر من سیستم فدرال برای کشور ایران محلی از اعراب ندارد و این هویت طلبان و یا تجزیه طلبان بی خود آب در هاون می کوبند..
با سپاس
http://www.iranglobal.info/I-G.php?mid=2-63379
a_panahan@yahoo.de